GR
5 & 57
LIÈGE - KLIERF
Zondag 3 juli 2005: Treinreis naar Liège - stadsverkenning
Het is 16h45 als ik dit schrijf, het eerste moment dat ik mijn pen eens vast pak. Ik zit hier op het terras van de jeugdherberg, op de kamer is het niet te houden van de warmte. Ik ben om 12 uur afgezet in het station van Turnhout. Tegenover me kwam een Algerijn te zitten, hij zat me al zijn geloof aan te praten, gelukkig dat ik in Lier al moest overstappen. Ik zever ook wel graag, maar dit was er toch echt wel over.
In de stad is het druk, het is zondagsmarkt (la batte) aan de Quai de la Meuse bij de Pont Saucy. Ik ben rechtstreeks vanaf de Place Saint-Lambert naar hier gewandeld.
Nadien ben ik de stad terug ingelopen, zo heb ik het prins-bischoppelijk paleis, de Montagne de Bueren en het uitzichtpunt van de citadel opgezocht. Het uitzicht met dit heldere weer is magnifiek, je kan er vanaf de citadel over de heuvels van de Herveland heen zien. Daarna ben ik nog even de wijk Outremeusse ingewandeld, veel gezelliger dan het centrum bezoeken, hier wonen ook minder buitenlanders en heb je volle terrasjes.
Vandaag heb ik van Liège naar Nessonvaux - Trooz gewandeld. Er waren vandaag drie zware buien in het land van Herve, maar de ramp die Henegouwen, Oost- en West-Vlaanderen trof, is me gelukkig bespaard gebleven. Vandaag heb ik voor het eerst kennis gemaakt met de Pays d'Herve - en die heuvels waren heel gemakkelijk te doen. De Luikse invloed was tot in Micheroux duidelijk te merken, het landschap hier is fenominaal, vooral in het zuiden bij de Vesdervallei.
Ik viel gisteren tussen acht uur en half negen in slaap. Als om half zes de wekker af gaat van de buurman, ben ik al wakker. Om zes uur kruip ik voorzichtig het stapelbed uit - er slapen namelijk twee Fransmannen onder mijn bed. Ik was en scheer me en om zeven uur schuif ik aan bij het ontbijt. Na twee broodjes met confituur en kaas ga ik naar boven om mijn spullen te pakken.
Om acht uur begint de lange wandeltocht van ± 31 km over vijf heuvels. Het duurt drie uur voor ik definitief uit de stad gewandeld ben. De Luikenaren weten hier niet wat een bosmaaier is, wel kennen ze het woord (s)luikstort. Ik heb de brandnetels, doornen en kleefkruid nog een tijdje gevoeld na Bressoux.
Vanaf Saive barst een onweer los en ik heb dan al een schuilplaats gevonden in een woning in opbouw. Nadat het ergste voorbij is, haal ik de beschermer van de tas erbij en loop door de natte velden via Micheroux - met een steenkoolterril die je van ver ziet - en Ayeneux - waar de TGV-tunnel van Soumagne wordt aangelegd - naar Olne.
Vanaf daar is het niet ver meer naar Nessonvaux (en de 'au' spreek je raar genoeg uit als een 'ou'). 's Avonds eet ik in Fraipont een pizza en drink er één pilsje en twee koffies - alles tezamen € 9,70. De overnachting in Centre Protestant de Nessonvaux kostte me € 13,70 inclusief beddegoed en ontbijt, en het was bovendien zeer rustig.
Vandaag heb ik van Nessonvaux naar Spa gewandeld. De tocht ging vandaag door de voorlopers van de Ardennen tot op hoogten van rond de 300 meter. De bossen waren wel magnifiek net als de uitzichten.
Vandaag werd ik om zeven uur wakker, na het ontbijt vertrok ik. Ik nam boterhammen mee voor onderweg. In Fraipont begin ik aan de eerste klim. Na een korte, felle klim heb ik een prachtig uitzicht over Fraipont. Ik wandel verder naar Banneux door de prachtige Ardense wouden. Bij de kapel merk ik meteen de vele toeristen op.
Ik kom vaak door bossen en tussen weiden en ontdek de weidse landschappen van Trooz, Sprimont en Theux. Als ik in Spa arriveer, doe ik eerst een kleine boodschap en ga langs de bank, het is vier uur. De gite daar is helaas vol en aan de prijzen te zien, zijn de hotels te duur naar mijn goesting.
Daarom reis ik terug naar Liège-Palais. Vanaf het station in Liège loop ik in een half uur naar de JH Georges Simenon. Na het eten, praat ik de hele avond met enkele Franstaligen uit Nice en Quebec en een Duitse polyglot uit Köln.
Vandaag heb ik van Spa naar Logbiermé - Trois-Ponts gewandeld. Het was regenachtig weer vandaag, maar toch was het goed te doen. De wandelingen in de Hoge Venen waren leuk, en achteraf in het natuurvriendenhuis hadden we met 10 Vlamingen en Nederlanders heel veel plezier gemaakt.
Om zes uur sta ik op in de JH. Ik kleed me, was me en eet in alle stilte. Om kwart voor zeven vertrek ik naar het station. Ik bel daar naar het natuurvriendenhuis in Logiermé, men weet me gerust te stellen dat er genoeg plaats is - dit is van belang omdat er in Logbiermé geen openbaar vervoer te vinden is. Na enkele minuten vertraging vertrek ik richting Spa-Géronstère, waar ik om negen uur arriveer.
Gelijk klom ik vanuit de vallei naar Fagne de Malchamps over de oude Spa-route. Hier bereikte ik meteen het hoogste punt op mijn 11-daagse - 575 meter boven Oostends Peil. Meteen klom ik even de uitkijktoren in van waar ik een heel panorama aanschouwde. Als ik verder loop, kom ik een kapotgereden pad tegen. Men zaagt hier de bomen om en rijdt met zware trekkers over de natte paden, nefast voor de prachtige wandelpaden.
Grootte: 724 X 438, 39 kBIn Andrimont eet ik wat, en twee uurs later passeerde ik Stavelot aan de Amblève. Hier dronk ik een tas koffie en vatte daarna de laatste grote klim aan van de dag. Ik liep naar het plateau van Logbiermé. Tijdens de beklimming kwam ik een groepje jongeren tegen uit Brugge - ze waren 13 tot 15 jaar oud - die nog twee uur moesten wandelen naar Mon-le-Soie.
Ik ging echter via de GR5 naar Logbiermé. Om vijf uur arriveerde ik er. Ondanks de gastheren in het Brusselse geboren en getogen zijn, spraken ze weinig Nederlands. In het huis kwamen later de andere gasten en ook 2 mensen die ik eerdaags tegen kwam in La Reid. Ook ontdekte ik dat de verpakking van de beefburgers verbroken was en daardoor alles beschimmeld was, jammer.
Ik at dan maar soep met brood - het laatste kreeg ik van de gastvrouw. Ik praatte heel wat met de gasten hier en had een gezellige avond.
Als eerste word ik om half zeven wakker in het natuurvriendenhuis. Nadat ik me gewassen heb, wordt de gastheer wakker. We ontbijten al met zijn drieën. De overnachting inclusief dranken kost € 9,50, een spotprijs dus. Maar je moet wel lid zijn van een bij de IYHF aangesloten vereniging of hun eigen vereniging.
Al om kwart voor negen wandel ik de provincie Luxembourg in via Mon-le-Soie. Het eerste plaatsje dat ik tegen kom is Vielsalm alwaar ik mijn voorraad insla. Ook post ik enkele kaartjes naar Vlaanderen. Om half twee wandel ik weer de provincie Liège in via de weg Commanster - Braunlauf. En zoals je merkt aan de naamgeving praat men hier Duits. Bergen zijn er niet, je wandelt namelijk op het dak van de Ardennen, het landschap is er toch anders en de huisjes zijn opgefleurd met o.a. geraniums aan de vensters. Buiten de dorpjes zijn er vooral weiden en bijna geen bossen tenzij hoge dennenwouden. De wandelpaden zijn hier perfect.
Heel de dag valt er motregen, dat is nog goed te doen, maar bij Burg-Reuland, midden op de hoogvlakte temidden van weiden breekt God's sluisdeur. Gelukkig wandel ik in een klein half uur door naar het gehucht Weweler, waar logies altijd welkom zijn.
Ik slaap op de bovenverdieping, de overnachting kost me € 25,- wat eigenlijk te duur is om om Gilberts List terecht te komen.Vandaag is tevens de dag dat men in London schrik kreeg van buitenlandse rugzaktoeristen. Op vier plaatsen in en onder de stad ontploften in de volle metro's en een bus bommen. Al na enkele uren stond de balans op meer dan vijftig doden. Gelukkig dat ik buitenaf woon!
Nu ga ik slapen na 35 lange kilometers, morgen hoop ik in Dasburg een overnachtingsplaats te vinden, volgens de GR-gids, zijn er meerdere.
In Burg-Reuland word ik om half acht wakker. Het is weer druilerig weer en dus was ik me goed, eet goed en pak me fantastisch in. Om half negen sta ik al weer buiten, als ik de eerste heuvel over ga beland ik voor ruim drie uur in de bossen en flirt met de Luxemburgse grens tot in het plaatsje Ouren waar ik enkele boodschappen doe.
Grootte: 470 X 353, 34,4 kBIk wandel door naar het drielandenpunt (België-Luxemburg-Duitsland) waar ik in een waterig zonnetje een uur rust, mijn gazet lees en alles bezichtig. Vanaf hier beland ik in het in de wondermooie natuur aan de Luxemburgs-Duitse grens met zijn rotsformaties, dalen, bospartijen, weiden vol met bloemen, ... en veel rust. Schitterend gewoon!!!
Pas vier uur later beland ik weer in de bewoonde wereld, bij Dasbourg-Pont steek ik de Our over naar Dasburg in de Bundesrepublik Deutsland. Eerst loop ik bij de camping en daarna naar de Rellesmühle. Op het laatste adres verwijst men mij door naar een hotel bovenin het dorpje zelf. Dit hotel wordt door Nederlanders uitgebaat (altijd makkelijk met mijn kennis Duits). Voor een redelijk goedkoop bedrag kan ik overnachten. Met ontbijt en avondmenu en die is om te smullen.
Het is hier heel gezellig met de overige gasten. Ze nodigden me zelfs uit om in Wiltz langs te komen. Vandaag stond de teller op zesentwintig kilometer, een mooie afstand met een schitterende omgeving.
Na de gezellige avond in Dasburg, ontbeet ik al om half negen als eerste gast. De eigenaar geeft me zakjes als ik vraag of ik enkele boterhammen mag meenemen voor onderweg. Als ik bijna gedaan heb, komen de vijf Duitse vrienden naar beneden. Ze hadden tot drie uur 's nachts gefeest.
Om half tien vind ik het echter tijd om te vertrekken en via de brug ga ik weer naar Dasbourg. Vandaag is het aardig weer en met de afwisseling tussen bos, weiden en akkers is dat heerlijk wandelen. De hellingen zijn echter niet min en al vlug staat mijn rug kletsnat van het zweet. Tot in Stolzemberg gaat het perfect, dan vallen enkele druppels regen en de blinde dazen worden agressief. Ondanks tropische muggenmelk krijg ik twee keer ongewenst bezoek.
Daarbij kwam nog eens dat ik de weg kwijt raakte. Daarom besloot ik om naar de grote weg af te dalen die ik zag liggen. Na kilometers haarspeldbochten beland ik in Bivels op de N10. Het is vanaf hier drie kilometer tot in Vianden, langs een drukke baan met prachtige rijkunst van de Luxemburgers (stelletje kamikazepiloten dat het zijn).
In het stadje haal ik wat geld uit de 'bancomat' en om zeven uur 's avond ben ik eindelijk in de jeugdherberg. Bij auberge de l'Our eet ik zeer goed voor slechts 21 euro, niet slecht. Nadien wandel ik nog even door het stadje en om half twaalf ga ik slapen. Het was een lange dag met veel heuvels over een goede dertig kilometer.
Al om kwart voor acht ben ik wakker in de jeugdherberg. Om acht uur schuif ik aan tafel, even later heb ik gedouched en alles gepakt. Eerst loop ik de stad in om info in te winnen en ansichtkaarten te kopen die ik terplaatse in de 'boîte postale' stop. Om half elf vertrek ik en klim ik naar een mooi uitzichtpunt over de oranjestad met zijn feodaal kasteel.
Grootte: 460 X 345, 51,1 kBIk beland in een ander landschap met glooiende akkers via plaatsjes als Bettel en Bettembourg. De Ardense massieven zijn weg, er is maar één straffe klim. In Gilsdorf ben ik aan het einde van mijn boekje. Ik neem gelijk het voornemen om vanaf volgend jaar de route voort te zetten. Maar voortaan neem ik hiervoor maar één week omdat dit juist genoeg is. Maar ook de GR5 in Vlaanderen moet gedaan worden vind ik, dit zal met dagjes gebeuren.
Ik steek de Sûre over en wandel via de rechteroever naar Diekirch langs grote campings. Daar kan ik de weg naar het station niet direct vinden en vraag daarom de route. Daar aangekomen moet ik drie kwartier wachten op de trein, die blijkbaar rechtstreeks naar Wiltz gaat. Hier vergeet ik mijn hoed in de trein en dus zeg ik JAMMER. (Later zou ik een nieuwe, betere krijgen van ons ma op de markt in Den Bosch)
In Wiltz loop ik langs twee bekenden uit Dasburg, ze wonen half op die camping daar, al sinds 22 jaar. Het zijn heel gezellige mensen waar ik blijf eten en kletsen tot elf uur. Ik had me van tevoren al ingeschreven in de jeugdherberg. Daar kan ik twee nachten blijven, wat perspectieven geeft, zeker nadat ik een wandelkaart te leen kreeg van de twee bekenden.
Vandaag heb ik het rustig aan gedaan met zo'n achttien kilometer op de teller.
Feestdag van de Vlaamse Gemeenschap, en dat zou ik geweten hebben. Nadat ik ontbeten had, vraag ik per telefoon aan mijn zus om via mijn pc geld over te zetten van mijn spaar- naar mijn zichtrekening. Maar doordat ik een verkeerde code gaf, blokkeerde de boel (voor de zoveelste keer, wat een stom gedoe met dat Internetbankieren). Dus zetten ze van hun rekening het geld maar over. Maar door de feestdag zetten ze dit later op mijn rekening.
Ik neem de trein naar Goebelsmühle en loop van hieruit naar Michelau. Het is warm weer onder een stralend zonnetje. In het gehucht Unterschindler vraagt een oudere vrouw of ik haar kan helpen een zak potgrond te verplaatsen. Ze bedankt me koffie en koekjes en vertelt me haar levensverhaal vanaf de tijd dat ze als Duitse jongedame in 1933 naar Nederland verhuisde, het verhaal over de oorlog en vooral over de na-oorlogse periode waarbij ze moest afrekenen met Duitshatende overheden en mensen terwijl zij tijdens de oorlog 'entgegen der Führer' was. Zo'n verhalen blijven me interesseren. Ze vertelt me tevens dat ze na de oorlog Duits doceerde in Amsterdam.
Echter wandel ik door rond het middaguur door in de prachtige omgeving van de Wiltz-vallei met zijn bospartijen en kastelen. Ik neem regelmatig pauzes om de pijn in mijn hielen te verlichten en drink veel. Alles rustig aan en niets forceren is de boodschap. Al om drie uur neem ik de trein vanuit Michelau, deze is blijkbaar tegen studententarief want er komt geen conducteur langs en het stationsgebouw bleek gesloten.
Om half vijf ga ik lang het Nederlandse gezelschap op de camping waar Ria en Paul een uur later arriveren met hun hond. Paul heeft terwijl werk gevonden in Dasburg, hierop wordt gedronken. Om half zeven gaan hun eten en ik neem afscheid van hen. Maar nog niet halfweg naar de uitgang van de camping vragen Maastrichters of ik pizza lust en Jupiler. Tot elf uur 's avonds blijf ik daar en wandel dan een half uur naar de jeugdherberg alwaar ik mijn avondeten neem en de planning voor morgen eens bekijk.
Vandaag zoals gezegd rustig aan gedaan en slechts twaalf kilometer gewandeld in een prachtige omgeving.
Om acht uur sta ik op in de jeugdherberg te Wiltz en eet wat cornflakes want mijn maag protesteert een beetje. Als ik iets na negen uur de stad in wandel om bij de bancomat geld uit de muur te halen, blijkt dat door de feestdag gisteren het geld niet op mijn rekening werd gezet. Weeral een dag wachten.
Vandaag neem ik de trein tot Kautenbach en begin aan een langere tocht want na overleg met het thuisfront kom ik sneller thuis dan voorzien om in het weekend mee te kunnen varen in Nederland. Het weer belooft warmer te worden en zo is het al wel heet genoeg.
Via de vallei van de Clerf had ik een mooie tocht langs het kasteel Schuttburg, het dorpje Lellingen (met een wad in de beek - en de prachtige omgeving van Enscherange en Pintsch. Als ik de CR 326 beklim, passeer ik een overreden ringslang, niet giftig ook in levende lijve.
Vanavond bereikte ik het dorpje Munshausen, dat steun geniet van de EU door zijn behouden dorpsbeeld. Hier krijg ik voor 25 euro een heel woonhuis ter beschikking. Als ik in bad ga, kom ik er achter dat mijn halve voet open ligt, geen blaren want dat had ik wel gemerkt. Ik besluit om de volgende dag vanuit Clervaux de trein naar huis te nemen, alleen moet ik dan twintig euro uit de muur halen.
Na het eten bekijk ik rustig de omgeving en het wondermooie en uiterst stille dorpje. Enkel vijftig Luxemburgse kindjes spelen op het voetbalpleintje. Een van de leraressen weet me te zeggen dat ze vanaf hun zevende levensjaar Duits krijgen, vanaf hun negende Frans en een jaar later ook nog eens Engels. Wat een polyglotten maken ze hier.
Ik heb even uitgerekend dat ik vandaag zo'n 18 km heb gewandeld.
Na een rustige nacht werd ik om half acht wakker in de gite te Munshausen. Daar was ik mijn eigen en eet er wat in het restaurant (dat was bij de prijs inbegrepen). Om negen uur vertrek ik naar Clervaux, waar ik rond half elf aankom. Maar daar lukt het me niet om bij de banken geld uit de muur te halen.
Dus rest er me niets anders dan contact te zoeken met het thuisfront. Onmiddellijk komen mijn vader en moeder me met de auto halen, ik trakteer ze op een pint en een cola. Terwijl ik wacht geraak ik aan de praat met 2 Vlaamse vrouwen - Aarschot & Gent - die me trakteren op een broodje omdat ik zo behulpzaam was met hun fototoestel.
Idioot om te vermelden, maar vandaag vier km gewandeld. Wanneer ik thuis arriveerde, bleek dat het geld helemaal geen probleem was. Neen, het feit dat ik een studentenpas had en er wel degelijk en jammer genoeg grenzen zijn in Europa en de Benelux is de reden dat ik geen geld kon opnemen omdat de limiet bereikt was. Zulke gebeurtenissen overtuigen mij om te streven voor één Europees land met één regering en één staatshoofd.