VAKANTIE 2006
De naam wandelverslag is wat te weinig zeggend, aangezien ik ook veel met de auto en de trein de prachtige landen Duitsland en Luxemburg heb verkend. In het eerste weekend verbleven we met acht Sippels in de jeugdherberg van Prüm, Deutschland waarbij we in de Eifel wandelden. Maandag reed ik naar de jeugdherberg van Wolz, Lëtzebuerg om de GR 57 tussen Gouvy en Dikrech te verkennen, de streek noemt Ösling. Door het weer was ik echter genoodzaakt om korte etappes in te lassen waarbij ik prachtige stukjes (zie 2005) als Wilwerwiltz, Lellingen en Unterschlindler moest missen.
Donderdag 20 juli 2006: Autorit Baarle - Prüm
Vanmorgen werd ik kletsnat wakker om negen uur, ik lag vannacht te baden in het zweet door het warme weer. Zelfs ’s nachts komt de temperatuur niet onder de twintig graden Celsius. Nadat ik gedoucht en gegeten heb, pak ik mijn spullen bijeen en kuis de slaapkamer op. Ook stofzuig ik de trap voor mijn moeder.
In de middag eet ik nog thuis en dan vertrek ik richting Prüm. In Eijsden stop ik langs de snelweg voor de appelenpauze. Even later rijd ik België in en via het levensgevaarlijke knooppunt Cheratte kom ik op de E40 richting Aächen. Via Eupen bereik ik de Signal de Botrange alwaar ik even stop om wat te drinken en te eten. In Sankt Vith loop ik even de GB in, en rond zes uur ’s avonds schrijf ik me in de jeugdherberg van Prüm.
Eerst eet ik het avondeten en daarna ruim ik alles op. Morgen arriveren de overige Sippels, maar ik geniet nu al van het mooie landschap en het zalige weer want hier is het net dat tikkeltje kouder.
Grootte: 443 X 591 pixels; 31,9 kB
Als één van de eersten in de jeugdherberg, werd ik om zever uur wakker. Na het wassen en aankleden schuif ik ruim op tijd aan tafel. Na het ontbijt poets ik mijn tanden en wandel naar de supermarkt om water in te slaan, je kunt niet genoeg bij hebben met dit warme weer. En vanaf dan is het wachten tot eenieder er is. Aan de zon en thermometers te zien, kunnen we nogal wat verwachten vandaag en komende dagen want al om tien uur breekt het zweet los.
Door omstandigheden zijn sommigen iets later, en we vertrekken dan ook pas om twaalf uur met acht Sippels. We wandelen in de buurt van Prüm en Niederprüm, maar toch is het enorm warm om te wandelen. Over een heuvel en een nieuw fietspad - op de voormalige spoorlijn - bereiken we opnieuw Prüm waar we onder de basiliek een café opzoeken.
In het stadje drinken we allen er ene voor de rest zich inschrijft in de jeugdherberg. We worden verdeeld over drie kamers. Ik leg hen even de werking van de jeugdherbergsloten uit en daarna kruip ik onder de douche. Als ik naar beneden wandel, zie ik twee oude bekenden. Annie en Raymond zijn op de fiets vanuit Gouvy, en ze praatten met Marianne en Herman. Het was van Zoersel (september 2005) geleden dat ik hen zag, ze hadden mij destijds bij de Sippels geloodst. En blijkbaar waren we met meerderen aan het zoeken naar ‘Die Bahn’ maar de sporen maken plaats voor fietsasfalt.
Grootte: 240 X 292 pixels; 16,0 kB
Na een koele nacht was ik al wakker voor de klok zeven uur sloeg. Ik was mijn eigen, wandel wat door de jeugdherberg maar om kwart over zeven begint de trek te knagen dus begin ik al aan het ontbijt. Om negen uur is eenieder gereed voor vertrek richting Wascheid.
Op de Kalvarienberg aangekomen, zien we een enorme krater. Op een plakkaat is te lezen dat de krater ontstond doordat in 1949 er vijfhonderd ton munitie ontplofte, twaalf doden vielen te betreuren.
Via Niedermehlen bereiken we de rondwandelweg drie die ons naar Gondenbrett loodst. In een klein café drinken we frisdrank of koffie om daarna langs valleikanten met fantastische uitzichten te wandelen. Op zo’n momenten prijs ik de Duitse ruimtelijke ordening.
In Wascheid eten we onze boterhammen op en een moment later passeren we de Stausee, aan de voet van de Schwarzen Man, een bekende skipiste in de Eiffel. Daar keren we even op onze schreden terug naar Wascheid om dan dwars door de wouden Obermehlen te bereiken. Van daaruit wandelen we via Niedermehlen naar Prüm terug, alweer over de Kalvarienberg in de vlakke zon. Hier kiezen Herman, Lieven en ik voor de korte klim, de anderen kiezen voor een rustpauze en de klim door het bos.
Bij aankomst pakken we een pint waarna we ons verfrissen en eten. Gelukkig is de drukte dan al over zodat we in alle rust kunnen eten.
Grootte: 304 X 312 pixels; 36,6 kB
Voor een keer was Lieve eerder wakker als de rest van de groep, ze had andere verplichtingen vandaag. Wij nemen van haar afscheid met de gelukswensen voor het kleinkind op komst. Ook van Annie en Raymond nemen we afscheid rond negen uur, zij fietsen terug huiswaarts.
Met zevenen vertrokken we vandaag naar Rommersheim, door de bossen met een steile beklimming. Bovenaan lopen we een paar meter langs een drukke baan waar we onderdoor gaan via een brugje.
Langsheen weiden, maïs- en tarwevelden lopen we in de volle zon zonder enige schaduw. In Rommersheim drinken we een Apfelschorle bij ons eten. Nadien passeren we een brug en klimmen letterlijk uit het dorpje. We wandelen nadien langsheen de valleien met wat klimwerk. Sommigen verkiezen een eigen route te nemen maar de meeste blijven bij de gids Karina. Maar om twee uur ’s middags arriveren we allen terug in de jeugdherberg. Chris en ik eten de boterhammen bij de jeugdherberg op, de rest eet in het Kroatisch restaurant een paar honderd meter verderop.
Nadien nemen we afscheid van elkaar maar ik blijf nog tot morgenvroeg om dan naar de jeugdherberg van Wiltz te rijden. Ik vond het een goede gids, de tochten waren niet te zwaar want het was heet deze dagen. Tot hier, is het verslag te lezen in het Sippelkrantje en ook op de website van De Sippels.
Nadien ga ik zwemmen in het Freibad naast de Waldcamping. Hier is een groot zwembad met duikplanken en genoeg vertier (lees eten) voor de campinggasten. Ik ga om half zes terug naar de jeugdherberg alwaar ik aan tafel schuif.
Nadien schrijf ik in mijn dagboek, plan mijn wandeltochten voor de volgende dagen en klets wat met de buren. En wat ben ik blij dat de bijbelgemeenschap zu hause is.
Grootte: 800 X 264 pixels; 30,7 kB
Na een korte nacht, word ik wakker om kwart over zeven. Als eerte (het wordt een leuke gewoonte) begin ik aan het ontbijt. Al om acht uur start ik de wagen om lekker rond te reizen. Ik passeer schitterende plaatsjes als Watzerath, Arzfeld en Vianden.
In Clervaux eet ik een waldkornbroodje en daar bel ik ons ma op. We hebben heel wat te kletsen en ik spreek af met haar in de haven op zondag als ze havenmeester is daar.
In de broodjeszaak lees ik de Gazet van Antwerpen en De Standaard. Daarna rijd ik over Dasburg waar het café pas om vier uur geopend is. Dan toer ik binnendoor over Dahnen naar Schmiede met prachtige vergezichten. In Chérapont is het café aan de camping ook dicht, dus zoek ik een terrasje op in Houffalize alwaar ik de kranten lees.
Nadien rijd ik rustig door naar Wiltz, naar de camping maar Pieter en Ellen zijn er niet. Dus ga ik naar de supermarkt en dan naar de jeugdherberg. Wat een gesukkel daar met het zoeken van een gratis parkeerplaats. Om half zeven maak ik het eten gereed en daarna zet ik mij voor het dagboek, de wandelgids en -kaarten en de tv. Morgen moet ik nog een pen zoeken.
Grootte: 800 X 258 pixels; 26,3 kB
Zo, de pen is dus aangeschaft en dat merk ik meteen aan het geschrift. Wat een genot om dit zo makkelijk en mooi te kunnen schrijven.
Vanmorgen was ik, zoals altijd, er als de kippen bij. Pas nadat ik ontbeten had, kwamen de scouts aan tafel dus ik genoot als geen ander van de rust. Van te voren had ik mijn lunchpakket gesmeerd en mij gewassen.
Om kwart voor negen koop ik twee treinkaartjes, één dagticket CFL en een grensbiljet. En wat is Europa zonder grenzen toch duur, nl. € 5,40 voor het traject Troisvierges - Gouvy. Maar enfin, om half elf kan de wandeltocht vanuit Gouvy eindelijk beginnen.
Ik wandel door de bossen naar de grens, passeer grenspaal 282 en het dorpje Wathermal. Na een eerste pauze, passeer ik definitief de grens naar Luxemburg. Onderweg zie ik mooie Öslingdorpjes als Huldange en Basbellain over graanakkers. Lekker met het weer van vandaag, gewoon om te besterven. In Troisvierges drink ik ice-tea en eet ik mijn boterhammen op. Ook ga ik even de kerk in, een prachtjuweeltje.
Na de eerste hoge Ardennen met weinig hoogteverschillen, beginnen nu de echte Luxemburgse Ardennen met zijn korte, steile beklimmingen en afdalingen over smalle bospaadjes en doorheen weiden. En nog meer, zijn fantastische uitzichten.
Vandaag gebruikte ik geen anti-muggengel, voor de test. En geen last van dazen vandaag, maar wel van vliegen. Nog leuker waren de addertjes in de vallei van de Woltz nabij de abdij van Cinqfontaines. Waarom doen ze me toch steeds aan bepaalde personen denken?
Maar rond half vijf houd ik het voor bekeken want het wordt steeds warmer. Maulusmühle, 9 huizen waarvan één café kent geen bier. Maar het is er alleszins beter als buiten. Ik neem de trein van tien voor zes - ze bieden door de speakers, namens de CFL, hun excuses aan voor zeven minuten vertraging in drie talen - met een redelijk lange overstap te Kautenbach.
Om half acht begon ik aan het eten en vandaag kijk ik zeer goed uit naar de weersvoorspellingen. Want morgen belooft een verzengende, broeierige dag te worden. Dat betekent dus vroeg opstaan en vertrekken vanuit Wilwerwiltz zodat ik eerder de zware heuvels heb en uit kan bollen richting Maulusmühle.
Vandaag was 22 km over drie heuvels bij 31 °C met weinig beschutting geen lachertje.
Grootte:
800 X 600 pixels; 81,8 kB
Het is nu bijna twaalf uur als ik dit schrijf. Ik heb vandaag Hans en Marlene opgezocht in Dasburg. Maar vantevoren heb ik gewandeld van Wilwerwiltz via Drauffelt en Clervaux naar Maulusmühle. Er waren vooral in het begin steile beklimmingen en het waterverbruik schoot pijlsnel de hoogte in met het weer van vandaag. Ik wandelde zestien kilometers over drie leuke heuvels. Onderweg besluit ik om naar Hotel Daytona te rijden na het wandelen aangezien ik al de trein van tien voor vier had.
Daar aangekomen blijkt Ria er alleen voor te staan, de familie Schenk is op verlof vandaag maar ze verschijnen toch terwijl ik dineer. Paul heeft beter werk gevonden.
Nadien wordt het alleen maar gezelliger want plots zitten we met een vol terras.
Grootte: 800 X 1066 pixels; 81,6 kB
Na een broeierig, zweterige nacht, kom ik om acht uur uit bed. Dat is naar mijn gewoonte laat. Toch blijk ik een van de vroegsten aan de ontbijttafel. Tegenover me komt een jong koppel Nederlanders zitten. We kletsen heel wat af over reizen, Frankrijk, auto's, mountainbiken, ... want hun zijn op de fiets in dit land.
Nadien pak ik mijn laatste boterhammen in om vandaag te beginnen aan de laatste stukken Sentier du Nord (Luxemburgs deel van de GR 57). Deze keer vertrek ik vanuit het station van Michelau naar Diekirch met beboste heuvels, het feodaal kasteel van Bourscheid en vooral de wolkenpartijen als toneelspelenrs. Want zo heet en benauwd het in de trein was, zo lekker winderig was het vanaf het uitzichtpunt van Aech.
Vanaf Predigstuhl zag het er dreigend uit, maar geen drup die viel. En het ziet er allemaal zo dor uit, het graan is al afgemaaid evenals de maïs. Bomen zien er uit alsof het november is. 's Middags ging de zon terug schijnen, toen ik in Diekirch (de saaiste stad van Luxemburg naast Ettelbrück) was en het werd al snel terug warm. 33 °C stond er ergens aan een tankstation.
Na een bord ingeblikte macaroni met ingeblikte ragout (bweik!!!) bel ik zuslief op. Thuis was het frisser, daar waren al buien gevallen. Vandaag heb ik door het frissere weer, terug de sneltrein gespeeld met zestien kilometer op 3,5 uur tijd. Op mijn traject lagen twee heuvels.
Grootte: 460 X 344 pixels; 43,9 kB
Goedenavond dagboek, ik weet dat het laat is wanneer ik dit schrijf (23h30), maar deze amateurschrijver had een bezette dag vandaag. Bovendien begon het gisterenavond met een afscheidsfeest van een klas Moldavische studenten. Met hun gastvrijheid, dans, eten en drinken (wijn). Wat een prachtvolk (vooral de vrouwen of ligt het aan mijn gezonde natuur?), hoe respectvol, gastvrij, vrolijk en gezonde lichaamsbouw.
Ik heb dus geleerd hoe heerlijk rode Moldavische wijn smaakt en hoe leuk de muziek is. Of kende je nog geen Ozone? Dragostea din tea is het bekendste nummer dat beroemd en berucht is onder de Europese jeugd. Ook heb ik heerlijk gedanst, vooral met Nadia. Vanmorgen heb ik nog even een goeiendag gezegd en ze wilden me in Moldavië zien.
Daarna rijd ik naar het station om daar de trein te nemen naar Kautenbach, ik ga het laatste stuk Sentier du Nord afmaken zodat ik heel het traject Gouvy - Diekirch al eens begaan heb. Ik wandel naar Goebelsmühle over acht kilometer. Vanaf Hockslay, een prachtig uitzichtpunt, begint het te regenen. Mooie regen, en het is ook nodig hier want alles was uitgedroogd. De maïs zag er al bruin uit.
In Goebelsmühle moet ik veertig minuten wachten op de trein naar Clervaux (overstap in Kautenbach alwaar ik een krant, twee sloffen Belga en twee doosjes sigaren koop. Daarna eet ik in een voor mij bekende broodjeszaak een lekker waldkornbroodje met koffie. Hier is het nog droog.
Als ik later terug ga, neem ik ook een topokaart (L-Nord) mee. L-Sud schaf ik in Wiltz aan in het kasteel want die hadden ze niet meer. Later ga ik in de supermarkt bier, wijn en nog wat proviand inslaan. Het bier is voor Pieter en Ellen en hun campeerburen. De fles wijn is voor ons pa.
Ik blijf tot half acht op de camping met een gezellige babbel maar omdat ik nog eten gereed moet maken en inpakken, vertrek ik toch. Terwijl belt mijn zus met de mededeling dat er in Baarle vrij veel regen is gevallen. De foto's later zien er leuk uit.
Maar ik heb genoten van vakantie juli 2006.
Grootte: 460 X 345 pixels; 40,5 kB
